Als je jong bent, dan wil je graag ouder zijn. Maar als je ouder bent, dan wil je niet meer ouder zijn. Rimpels en andere tekens van ouderdom zien de meesten van ons niet graag, maar niemand moet er aan denken dat er ooit een tijd aanbreekt dat we niet meer zelfstandig kunnen wonen. En al helemaal niet als onze gezondheid ons in de steek laat. Gelukkig zijn er in ons land wel voorzieningen, maar die moeten natuurlijk ook ergens van betaald worden.

Wet Langdurige Zorg
Als iemand in een verpleeghuis verblijft dan worden de kosten van verzorging deels vergoed door de Wet Langdurige Zorg (WLZ; voorheen de AWBZ) en de Wet Maatschappelijke Ondersteuning 2015 (WMO 2015), maar je moet ook een eigen bijdrage leveren.

Eigen bijdrage
Sinds 2013 wordt die eigen bijdrage vastgesteld aan de hand van het verzamelinkomen zoals vermeld op de aangifte inkomstenbelasting. Bij de vaststelling van de eigen bijdrage geldt nu een bijtelling van 8 procent over het vermogen in box 3 voor de Inkomstenbelasting. Dit betreft onder andere spaargeld en beleggingen. Deze regeling is van diverse factoren afhankelijk. Bijvoorbeeld van het feit of je getrouwd bent of alleenstaand, of je een eigen woning hebt en ook de verblijfsduur in een verpleeghuis speelt een rol bij het vaststellen van de eigen bijdrage.

Vermogen
Per 1 januari 2015 zijn de AWBZ en de WMO veranderd. Deze heten nu respectievelijk WLZ en WMO 2015.
Een van de gevolgen van deze wijziging is het feit dat er geen bejaardentehuizen meer zijn en als je in een verpleeghuis wilt worden opgenomen, moet je indicatie 6 of 7 hebben. Er zijn dus veel meer mensen die thuis blijven wonen en een beroep doen op de WMO 2015: je krijgt dan hulp – óf in natura, óf via een persoonsgebonden budget (PGB) – waar je een eigen bijdrage aan moet betalen die afhankelijk is van inkomen én vermogen.

Meer weten over de eigen bijdrage voor verzorging?